พู่ชมพู

ชื่อพฤกษศาสตร์: Pedicularis nigra  Vaniot ex Bonati

วงศ์ : SCROPHULARIACEAE

ชื่ออื่น : ชมพูแม่ฮ่องสอน ชมพูยูนนาน

ไม้ล้มลุก ประเภทพืชเบียนรากของพืชจำพวกหญ้า ลำต้นตั้งตรง สูง 50-70 เซนติเมตร ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ ใบแคบ ขอบใบจักละเอียดถี่ๆ ไม่มีก้านใบ ดอก สีชมพูแกมม่วง ออกบนช่อ ไม่แตกแขนงตามปลายกิ่งและซอกใบใกล้ยอด กลีบรองดอกติดกันเป็นหลอดสั้น ปลายแยกเป็น 2 แฉก กลีบดอกติดกันเป็นหลอด ตอนบน โค้งและผายออกเป็นรูปปากเปิด ผลรูปไข่ เป็นกระเปาะแข็ง ปลายเป็นจงอย แตกเป็น 2 ซีก มีเมล็ดเล็กจำนวนมาก

เขตกระจายพันธุ์และถิ่นกำเนิด : พบในเขตจังหวัดเชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน ต่างประเทศพบที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน ขึ้นตามป่าก่อ-สนเขาและพงหญ้าชายป่าดิบเขา ที่ระดับความสูง 1,000-1,500 เมตร ออกดอกเดือน กันยายน-พฤศจิกายน

สถานภาพ : พืชหายากและใกล้สูญพันธุ์