รสสุคนธ์
 

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Tetracera loureiri  (Finet & Gagnep.) Pieere ex Craib
วงศ์ : DILLENIACEAE
ชื่อสามัญ
ชื่ออื่น เถาะปดใบเลื่อม (ประจวบคีรีขันธ์) บอระคน อรคนธ์ (ตรัง) ปดคาย ปดเลื่อน  (สุราษฎร์ธานี) ปดน้ำมัน (ปัตตานี) ปะละ สะปัลละ (มลายู-นราธิวาส)  มะตาดเครือ รสสุคนธ์ขาว สุคนธรส เสาวรส (กรุงเทพฯ) ย่านปด (นครศรีธรรมราช)

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  ไม้เลื้อยเนื้อแข็ง ใบ เป็นใบเดี่ยว รูปรีหรือขอบขนาน กว้าง 3-5 ซม. ยาว 6-10 ซม. โคนและปลายใบแหลม ผิวใบสากคาย ดอก สีขาวหรือชาพูอ่อน กลิ่นหอม ออกเป็นช่อแน่น ดอกย่อยขนาด 1.2-2 ซม. จำนวนมาก กลีบรองดอก 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน กลีบดอก หลุดร่วงง่าย เกสรผู้จำนวนมาก ยาว 4-5 มม. ออกดอกตลอดปี ผล ผลเดี่ยว ออกเป็นกระจุก 2-3 ผล รูปไข่ปลายแหลม ขั้วผลมีวงกลีบรวมติดอยู่ ที่ปลายมีจุกเกสรตัวเมียติดอยู่ ผลแก่แห้งแตกได้ 2 ซีก เมล็ดมีขนาดเล็กรูปไข่ ผิวเรียบมีเนื้อหุ้มที่ปลายเป็นแฉกฝอยๆ  สีขาว และเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อผลแก่ เส้นผ่าศูนย์กลาง 2-4 มม. เมล็ดอ่อนสีขาว เมล็ดแก่สีดำ จำนวน 1-2 เมล็ด พบกระจายพันธุ์ในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ตามป่าดิบ หรือป่าผลัดใบ ที่ใกล้ระดับน้ำทะเล ถึงระดับ 400 เมตร
ประโยชน์
:  ปลูกเป็นไม้ประดับได้ดี ดอก ใช้เข้ายาหอม บำรุงหัวใจ แก้อาการเป็นลม อ่อนเพลีย